ای آفـتـابی که زمیـن شد مـدفـن تو            هفت آسمان راه است تا فهـمیدن تو

هفت آسمان راه است تا درک نگاهت            راه است تا مفـهـوم چشم روشن تو

از تو چه باید گفت ای روح خدایی            از تو چه... وقتی محو شد در "او" "من" تو

قلبی جوان در سینۀ تو در تپش بود            حس کرد این را سال‌ها پـیراهن تو

دل را به اوج آسمان‌ها بُرد روحت            روحت نشد هرگز زمین‌گـیر تن تو

در راه تو ای آفـتـاب سبـز مـانـدیـم            در سـایـۀ مـاهـیـم بعـد از رفـتن تو